Hepimiz söyleriz eskiden bayramlar çok güzeldi diye.
Evet Çocukluğumuzun bayramları çok güzeldi .
Sebebi her şeyi bulamadığımız için mi , yoksa her şeyle yetinmeyi bildiğimiz için mi?
Bir lastik ayakkabıyla mutlu olan insanlardık biz.
Ablamızın elbisesini annemiz bozar bize yeniden dikerdi .
Bayram arifesinde annemiz elimizi kınalardı hep.
Bayrama yakın bir coşku girerdi içimize .
Bayram sabahını iple çekerdik .
Babam bizden habersiz bir çift lastik ayakkabı alır, yastığımızın yanına koyardı.
Sabah uyanırdık ellerimizin kınasını yıkar ,
Konuşurduk hep seninki hiç iyi tutmamış benim kınam daha güzel çıkmış diye konuşurduk mahalledeki çocuklarla.
Giyerdik annemin pazenden diktiği elbiselerimizi,
Mahallede şeker toplamaya çıkardık.
Her kapıyı çalardık korkmadan ,
Şimdiki gibi değildi bizim bayramlarımız ,kapısını çaldığımız komşularımızdan hiç zarar gelir diye korkmazdık.
Biri bizi içeri alır öldürür , tecavüz eder keser parçalar ,
Diye hiç korkmazdık.
Bizim bayramlarımızda insanlar insandı .
çocuklar çocuk bayramlar bayramdı.
Hiç kirlenmedi bizim Çocukluğumuzun bayramları.
Katili olmadı hiç bir çocuğun bayramı.
Ağlatmadı hiç bir anneyi bizim bayramlarımız.
Kirlenmedi hiç pazen fistanlarımız.
Kurumadan toprağa düşmedi hiç ellerimizin kınası. Bayramı bile unutturdular bize sanki bayram 'zamanın vebası'...
Şimdilerde ise hepimiz masalını yitirmiş 'bir zamanların çocuğuyuz' işte...
Artık korkuyoruz sevmekten yüreğimize yediğimiz kırbaçlardan dost görünümlü düşmanlardan,seven görünümlü 'iblis yürekliler' yüzünden...!
Bayramlarda İçimiz bir çok yaralarla dolu iken sahte gülümsemelere sığınıyoruz bir daha aynı yerden vurulmamak için çünkü; pusuda bekliyor seni 'iblis yürekliler'...
Affet bizi çocuk, Biz insan olmayı unuttuk...
İnsan olarak yapmamız gerekenleri unuttuk.
Sırayı, saygıyı sevgiyi unuttuk..
Çocuklara verdiğimiz sözü tutmayı,
zamana saygıyı unuttuk.
Hep kanları yerde kalmayacak dedik, katledilen gencecik çocukları unuttuk.
Yüreğimizi yakan, yavrularımızı yıkan çocuk katillerini unuttuk.
Biz unutkan insanlarız.
Geçen yüzyılın başlarında halkımızın yaşadığı; kıtlığı, kızıl çekirgeyi, ekmeğin, tuzun, gazın olmadığı günleri kaç kişi hatırlıyor.
Unuttuk .... Unuttuk ..... Unuttuk.
Çıkın dağa, taşa, denize, rüzgarlara, bulutlara, kuşlara, böceklere, düşmanlara duyurmak için haykırın,
“Bu bayramlar bizim” çekin kirli ellerinizi ,
Masum Çocuklarımıza, çocuk bayramlarımıza,
Dokunmayın diye haykırın.
Unutmayın bu bayram bizim şeker çocukların bayramı.....
Sevgi dolu tebessüm şeker tadında bayramlarınız olması dileğiyle
Hayırlı Bayramlar.....
