Bir insanın hayatında yüreğini ısıtan kalbine dokunan yüzünü güldüren bir dostu olmalı. Ne olursa olsun yanında olmalı, seninle olmalı. Sırtını dayadığın koskoca dağın olmalı. Uzak yakın farketmeksizin seninle olmalı. Beraber ağlayıp beraber gülmeli. Beraber çocuk olmalı beraber yaşlanmalı. Saçlarına düşen aklara bakıpta hayalimizdi beraber yaşlandık diye ti ye almalı hayatı. Her şeye inat hayata farklı gülümsemeli.
Koştura koştura yaşadığımız bu yorucu maratonda yanağımıza düşen bir damla gözyaşını kendi elleriyle silen ve asılan suratımıza kocaman tebessüm konduran melekler dokunmalı hayatımıza. İşte o zaman karanlıklarımız nasıl da aydınlığa dönüşüyor. Derler ya “gönül heybesinde vefayı taşıyan insandan hiç korkma ne olursa olsun asla seni yarı yolda bırakmaz.” Beni yarı yolda bırakmadığın için ve benimle yaşlandığın için teşekkür ederim. Şu kaskatı yüreğimde aklıma düştüğün vakit dertlerimi pamuk gibi hafifletip omuzlarımdaki yüke ortak olduğun için teşekkür ederim.
Ayazda Kalan Kalbimi Isıttığın İçin Teşekkür Ederim…
Duydunuz mu bilmiyorum ama dost hırkası giyinen üşümezmiş neden bilirmisiniz. Çünkü sen çıkartıp atana kadar hep seni korur kollarmış da ondan. Kalbini sıcacık tutarmış… Sararmış dertlere karşı sağlam bir kale gibi. Birde bitmeyen kardeşliğin, dostluğun zırhı olan ebedi vefa var değil mi… Ölene kadar bitmeyen. Varlıkta yoklukta en zor zamanında bile seni terketmeyen vefa … Aslında bir arkadaşlığın dostluğun en güzel halidir vefa. Sevginin dilidir. Dostluğun tamamlayıcısıdır. Arkadaşlığın en güzel tarifidir.
Bir vefa meselesidir dost sofrasındaki sunulan sevgi. O gönül sofrasına bağdaş kurup oturduğun zaman tok tutar bir ömür boyu seni. Bir daha yalnızlığa aç bırakmaz yolda yürüdüğü arkadaşını… Darda kaldım gel değil de. Kahve yapıyorum gel dediğindeki dili çözmeli dost dediğin. Uzaktayken dahi telefonu açısındaki sesinden anlamalı hislerini. Ve kapat geliyorum demeli. Derdine ortak olmaya seninle ağlamaya geliyorum demeli ya da sesin iyi değil neyin var diye yutkunmalı tıpkı senin gibi.
Eğer kan bağı değil can bağı diyebildiğin tek bir dostun varsa bu hayattaki en şanslı kişi sensin demektir. Ben çok şanslıyım! Yanımda yakınımda uzağımda olsan bile hep kalbimde olduğun için teşekkür ederim. Yıllara sığdıramadığımız gönül bağımız hiç bitmesin olur mu?
Nazım HİKMET’in de Dediği Gibi: Birlikte Eskimek Çok Güzel, Eksilmedikçe…
Eskiyelim ama eksilmeyelim olurmu?
