Rahmetli annem hep şöyle derdi ?
Kız çocuğu bir anne babanın sigortasıdır yavrum derdi.
Küçükken anlamazdım ne demek istediğini
Şimdilerde çok iyi anlıyorum annemi.
Devam ederdi rahmetli annem kız çocuklarının ne kadar değerli olduğunu anlatmaya.
Yaşlanınca ele ayağa düşünce kız çocuğundan başkası bakmaz insana yavrum derdi.
İstisnalar hariç tabi ki:
Annem anlatırken babam araya girerek şöyle devam ederdi.
Yavrum ben hasta olduğumda geline diyemem ki kızım şunu canım istiyor akşama şu yemeği yap bana utanırım diyemem geline,
Ama kızıma söylerim derdi.
Daha bunun gibi çok örnek gösterirlerdi.
Kız evladı bir anne babanın hayat sigortası derdi rahmetli annem ve babam.
Şimdi bakıyorum da
Nice kız çocuklarını daha gün yüzü görmeden dere kenarında bir çuval içinde buluyoruz.
Bir çok aile kız erkek ayırt etmeden bir çocuğun yüzüne hasret kalırken, diğer taraftan ise canice çocuklara, ya dedesi tecavüz edip öldürüyor, yada çarpık aile ilişkilerine utanç verici bir olaya şahit olup en yakını tarafından acımasızca katlediliyor.
Neler Oluyor Bize?
Bu nefret bu rezillik daha ne kadar devam edecek?
Bu çocuklar bizim geleceğimiz, yarınlarımız, yavrularımız, kanımız, canımız, sesini duyuramayan, çığlıklarına kulak tıkadığımız, el kadar bebekler.
Utanın Allah Aşkına Vel Haya Vel İman
Çevremizde olup biten her suça, kör sağır olduğumuz sürece bu olayların ardı arkası kesilmiyor Malesef..
Kusura bakmayın
Bugünün sapığı dünde sapıktı.
Katili dünde katildi.
Delisi dünde deliydi.
Pedofili olan dün ne ise bugünde aynısı.
Bunlar değişmedi sadece gün yüzüne çıktı.
Sanmayın ki bu caniler yeni türedi.
Vallahi hep içimizde yaşıyorlardı.
Her gün bir çocuk acımasızca öldürülürken,
her bir çocuğa da aynı oyunlar sergilendi.
Kimi kime kurban ettiler bilinmez,
Ama bir çocuğun ölümü bir insanın vicdanını rahatsız etmiyorsa şayet,
zaten bu suça o insanlar da çoktan alışmış ve ortak olmuşlar demektir.
