Ey yar…
Bak yine düştün aklıma. Boğazım düğümlendi yutkunamadım. Nefesim kesildi adeta. Kalbim duracak sandım. Daldım uzaklara derin bir nefes aldım. Bir daha. Ardından bir kez daha… Her yer sen koktu sanki. Sonra gülüşün geldi aklıma. Bir insanın gülüşüne aşık olunurmuydu sahi.Sen olunca olunuyormuş.Gözyaşlarım kirpiklerimi zorladı. Artık tutsak edemezdimki onları. Birer birer süzüldüler gülüşlerini hatırlayınca.Asıl suçlu değil miydi ki senin o gülüşlerin beni benden alan..
Ben seni benim ol diye sevdim.
Masumca sevdim …
Umutla sevdim…
Sabırla sevdim…
Ben seni bitmek bilmeyen bir mücadeleyle sevdim. Kanadı kırık bir serçenin hayatta kalmak uğruna kimsenin ulaşamayacağı göremeyeceği bir kuytuya köşeye sığınması gibi. Sende yaşadım ve sende yaşama umutlandım. Sana sığındım. Zor zamanlarımda sırtımı dayadığım koca dağım oldun. Birtek sana ağladım içli içli, senin ellerin sildi gözyaşlarımı ve en çokta başım senin göğsüne yakıştı. Çünkü orası benim evim, orası benim yurdum oldu..
Ben seni cesurca sevdim...
Korkmadan sevdim...
Yabanda Sevdim...
Uçsuz bucaksız buğday tarlasında inatla ayakta duran günebakan çiçeği gibi sevdim .Kollarımı sana açarak, sadece güneşe boyun eğen. Susuzluğa inat altın gibi parlayan yapraklarını rüzgara sunan... Tüm ihtişamıyla duruşunu bozmayan.
Ben seni karşılıksız ve çıkarsız sevdim. Saçlarına rüzgarın her değişinde onu kıskanarak sevdim.Yanında olamadığım her dakika sessizce ve de çaresizce sevdim.
Ben seni bir başka sevdim...
Ekmek gibi sevdim...
Su gibi sevdim...
Nefes gibi sevdim...
Ben seni hasretle özlemle sevdim. Ben seni dualarımda sevdim.Sabırla kaskatı kesilmiş kalbinin buzlarını eritmek için mücadele verdim. Paslanmış ağır kapılar arkasına sakladığın hislerine dokunmak için sevdim. Sırtına yük olmak için aralamadım ki kapılarını. Belkide sende haklıydın. Senin kalbine hiç bahar gelmemişki. Hiç güneş doğmamışki zifiri karanlıklarına.Arala umutsuzluklarını ben sana bahar olmaya geldim. Kurak kalbinde çiçek tarlaları yeşertmeye geldim. Her gülüşünde ömrümü vermeye geldim.
Şair özdemir ASAF’ın dizeleri geldi aklıma kelebekler uçuştu kalbimde.
Nasılda özetlemiş ve demiş ki:
Ben sana hep üşüyordum,
Çünkü kıştım.
Nakıştım, bakıştım.
İnkar etmiyorumda bunu.
Seni sevmek gibi büyük işlere kalkıştım. ve lütfen inkar etme,
Sana en çok ben yakıştım.
